سبحان یاری یکی از ستاره های تیم ملی کشتی آزاد جوانان بود که قهرمانی جهان را به دست آورد.

اختصاصی خانه کشتی– سبحان یاری، آزادکار وزن ۷۹ کیلوگرم تیم ملی جوانان، یکی از ستاره‌های ایران در مسابقات جهانی بود که موفق شد طلای این دوره را کسب کند. او با این قهرمانی، پس از حسن محبی، فریدون قنبری، بابک قربانی و عرفان امیری، به پنجمین کشتی گیر تاریخ استان کرمانشاه تبدیل شد که به طلای جوانان جهان رسیده و حالا امیدها را برای شکستن طلسم کشتی کرمانشاه زنده کرده‌.

به همین بهانه پای صحبت‌های این‌ پسر محجوب کشتی نشستیم که در ادامه می‌خوانید.

پس از قهرمانی در مسابقات جوانان جهان، همه از درخشش سبحان سخن گفتند اما ابتدا کمی به عقب تر برویم و از شروع کشتی ات بپرسیم، صرفا به دلیل اینکه پدرت پیشکسوت و مربی بود به کشتی رفتی یا خودت هم علاقه داشتی؟

پدرم از کشتی گیران قدیمی استان بود که هرچند عنوان دار نبود ولی ورزشکار و کشتی گیر و مربی بودند. پدرم مدتی مربیگری نمیکرد که راه و ترابری یک سالن در اختیارشان قرار داد و با آقای پیمان فر و حاجی علیانی کار را شروع کردند. بعضی مواقع در جلساتی سر تمرین میرفتم اما دوست نداشتم و کمی هم‌ تنبل بودم. من از آنجا شروع کردم و بعد به باشگاه امام سجاد آمدم. پدرم و آقای شلایی مربی آنجا بودند که دوباره از آنجا شروع کردم و حدوداً بعد از چهار- پنج سال، ورزش حرفه‌ای را شروع کردم اما قبل از آن بازیگوشی هایی داشتم و جدی نبود. بعد از آن به صورت حرفه‌ای تمرین می‌کردم و در جاهای دیگر با دیگر دوستان هم تمرین میکردم که از آقای شلایی و پدرم که مربیان من بودند هم تشکر می‌کنم. نفراتی مثل آقای احسان امینی هم دورادور هوایم را داشتند که بعضی وقت ها که از سرکار می آمدند و در کرمانشاه بودند، به سر تمرین می آمد و من هم می رفتم که خیلی کمکم کردند.

اولین بار در مسابقات نوجوانان استان اول شدی و سال بعدش هم به جوانان آمدی اما از شکست ها نا امید نشدی.

من در آخرین سال حضورم در رده نوجوانان، در استان اول شدم که در مسابقات کشوری و انتخابی تیم ملی باختم. چند مسابقه بزرگسالان مانند انتخابی هم رفتم و در جام تختی قرار بود کشتی بگیرم اما چون هیئت کشتی پاسپورتم را دیر داده بود، نشد کشتی بگیرم. بعد از آن کرونا شیوع پیدا کرد اما من تمریناتم را ادامه می دادم که در مسابقات کشوری جوانان پارسال اول شدم و به جهانی رفتم اما در جهانی تجربه نداشته و باختم.

به نظر می رسید در جهانی پارسال هم شرایط خوبی داشتی اما در کشتی با حریف غافلگیر شدی؟

بله، در ابتدای کشتی یک فن خوردم که باعث شد کشتی از دستم در برود. با اینکه رقیب اصلا در حد من نبود. بعد از آن به اردوی بزرگسالان دعوت شدیم که با لطف آقا پژمان درستکار، آقای کاوه و آقا احسان، مدتی در اردوی بزرگسالان بودم. بعد از آن مدتی تمرین نکردم و در لیگ هم بدون تمرین چند کشتی برای باشگاه دانشگاه آزاد گرفتم.

نسل شما در رده های پایه، نسلی درخشان بود که شامل شما، محمدرضا قیاسی، امین خسروی، متین زارعی و… بود اما همه آن ها به نوعی جا ماندند. با توجه به اینکه خودت در کنار آن ها بودی اصلی ترین مشکل کار را چه می دانی؟

آنها کشتی گیر های خیلی با استعدادی بودند و استعدادشان از من هم بیشتر بود و کشتی شان بهتر. من هم تا به حال به جایی نرسیده ام اما آنها خیلی از من جلوتر بودند ولی وضعیت مالی، نداشتن پشتوانه مناسب و این که دلسوزی باشد که هوای آنها را داشته باشد، باعث شد تا الان به حق خود نرسند.

شرایط خودت چطور بود؟ در این مسیر چه کسی حامی و پشتیبان اصلی ات بود؟

پشتوانۀ خاصی که خیلی به من برسد نداشتم اما پدرم خیلی برایم زحمت کشید ولی اینکه در ورزش حرفه ای یکی باشد که خیلی هوایت را داشته باشد، در کنارم نبود. هرچند آقای امینی و شلایی و بقیه عزیزان خیلی کمکم کردند.

شما دو دوره مسابقات جوانان جهان را تجربه کرده ای و در اردوهای تیم ملی هم حضور داشته ای، پس بهتر می توانی شرایط را قضاوت کنی. به نظرت مهم ترین مشکل کشتی کرمانشاه در این حوزه چیست؟

مشکل فقط یکی دوتا نیست که بگوییم یک مشکل وجود دارد بلکه چند مشکل هست که دست به دست هم میدهند که باعث میشود یک ورزشکار پیشرفت نکند.
یک مورد نداشتن مربی است؛ در تیم ملی نفراتی مانند آقای درستکار یا کاوه واقعاً مربیان با دانشی هستند چه در ایران و چه در جهان؛ اما در کرمانشاه چنین شخصی نیست که قهرمانان را بیاورند وارد عرصه مربیگری کنند. حالا آقای افضلی تازه وارد شده یا آقای دلیری و بقیه مربیان خوبی هستند اما تعدادشان کافی نیست. از طرفی علم تمرینی، حریف تمرینی و دیگر مشکلات دست به دست هم داده تا این شرایط پیش بیاید. از طرفی سالهاست کرمانشاه به مدال جهانی نرسیده و شاید همین باعث کاهش انگیزه شده در صورتی که اگر یک قهرمان جهان در سالن باشد و یا با ما تمرین کند، ما انگیزه زیادی می گیریم و روحیه می گیریم که ما هم می‌توانیم.

سال گذشته پس از ناکامی در مسابقات جهانی، از شرایط آرمانی فاصله گرفتی و در انتخابی تیم امید هم شرکت نکردی. از شرایط آن زمان بگو.

همان موقع کشتی را بعد از جهانی کنار گذاشتم وتمرین نمی کردم چون کسی هم نبود که همیشه کمکم کند. فردی مانند آقای امینی خیلی مرا کمک کرد و ایشان هم مشغله ها و کارهای خودش را داشت و نمی رسید اما دورادور خیلی کمکم کرد و بعد از آن تمرین میکردم و و حدوداً ۸۲ کیلو بودم که در انتخابی امید ها هم شرکت نکردم چون باید در ۷۴ کیلو کشتی می‌گرفتم و از طرفی کمی هم ناامید شده بودم اما برگشتم.

صحبت هایی هم بود که قصد داشتی به بوکس بروی؟

تا حدودی بله. مدتی هم به بوکس رفتم اما آقای حسن محبی به من زنگ زد و گفت به تمرینات برگرد و تمرینات را ادامه بده تو می توانی مدالت را بگیری. من هم کم کم تمرین را شروع کردم و دو ماه قبل از مسابقات قهرمانی کشور تربت به تمرین برگشتم و مدال قهرمانی کشور را گرفتم.

با مقایسه کشتی های سال گذشته و امسال، مشخص است که پیشرفت بسیار خوبی در حوزه فنی هم داشتی و خیلی کشتی ات پخته تر شده بود، از پارسال تا مسابقات جهانی چه روند فنی طی شد؟

در اردوها که بودیم به صورت منظم در اردو شرکت کردم و قبل از آن هم در تیم استان با آقای افضلی کار می کردم. بعد از قهرمانی کشور در اردو آقای کاوه خیلی برای ما زحمت کشید. ایشان مربی واقعاً با دانشی است و ما هم زیر نظر ایشان کار می کردیم و همه مشکلات را گوشزد می کرد و سعی کردیم نقاط ضعف را برطرف کنیم. حدود ۵ ماه داخل اردوهای منظم بودیم که خیلی کمک کرد بتوانیم موفق شویم. از این نظر همه چیز بر اساس نظم بود؛ از نظر تغذیه خواب حریف تمرینی و… که خدا را شکر نتیجه گرفتیم.

رابطه ات با بقیه بچه های تیم ملی چطور است؟

خدا را شکر با همه رابطه خوبی دارم و تیم بچه های خوبی دارد. اما بیشتر با مبین عظیمی، فیروزپور و امیررضا معصومی هستم اما در کل با همه رفیقم و واقعا تیم جو خوبی دارد. در بزرگسالان هم با محمد و نخودی علی اکبرپور که پارسال در تیم بود. بچه های پارسال همه دوستان صمیمی من هستم.

شرایط هزینه های کشتی و حمایت ها چطور است؟

پارسال که از جهانی برگشتم هیچکس حال ما را نپرسید و حتی فرودگاه خالی بود، واقعاً هم توقعی ندارم کسی بیاید اما کسی حتی زنگ نزد که حالم را بپرسد و وقتی هم تمرین نمی کردم می دانستند که من تمرین می کنم. تنها کسی که به من زنگ زد آقای حسن محبی و آقای احسان امینی بودند که به من گفتند دوباره تمرین را شروع کنم و پیگیر بودند. بعد از مسابقات آسیایی، اداره ورزش و پایگاه قهرمانی حتی با من یک تماس نگرفتند و تجلیلی صورت نگرفت و هنوز هم هیچ کمکی نشده. فقط چند روز پیش آقای حیدریان، یکی از اعضای شورای شهر تشریف آوردند و یک کارت هدیه دادند. قرار است آقای هاشم درویشی هم یک مراسم تجلیل بگیرد اما هنوز هیچی به ما نداده اند و فقط لطف مردم و بزرگواری شامل حال ما شده که استقبال بسیار خوبی داشتند. یکی از فامیل ها هم که تالار داشتند مراسمی گرفتند که هزینه آن را نگرفتند و از آن‌ها ممنونم.واقعاً همه انگیزه من به خاطر مردم و بچه های کرمانشاه و خانواده بود که کشتی می گیریم و انگیزه داریم که مدال بگیریم. از هیچ مسئولی هم توقعی نداریم و خداروشکر که تا به حال دستمان در جیب خودمان بوده و دستمان مقابل کسی دراز نشده.

برنامه ات در آینده چیست؟ با توجه به اینکه کادر فنی گفته بود قهرمانان جوانان جهان به مسابقات امیدها اعزام می شوند.

از نظر اعزام که دقیق نمی دانم اما هرچه کارآفرینی بگویند ما انجام می دهیم. الان هم که در استراحت هستیم و ورزش سنگین انجام نمی دهیم، کمی پایم آسیب دیدگی دارد که چند روز دیگر بهبود می یابد. هشتم هم اردو شروع می شود که در کنار بزرگسالان تمرین می کنیم. اردو که شروع شود استارت کار دوباره را میزنیم و انشالله بتوانیم دوباره افتخارآفرینی کنیم.

شرایط اردوهای تیم ملی چطور است؟ از نظر دوری و دل تنگی خانواده سخت نیست؟

به نظرم برای من یکی اردو سخت نیست و لذت بخش هم هست. خوشحالم وقتی در اردو هستم چون از همه نظر شرایطی عالی وجود دارد؛ از نظر تغذیه، مربی، برنامه ریزی و دیگر شرایط همه چیز بر اساس نظم و انضباط است. اما وقتی به اینجا می آیم آنطور که باید شرایط مساعد نیست، از نبود حریف تمرینی تا دیگر مشکلات.

برنامه ات برای حضور در لیگ چیست؟ در لیگ امسال کشتی می گیری؟ با تیمی هم مذاکره داشته ای؟

بله امسال کشتی میگیرم چون از نظر مالی به ما کمک می‌کند و منتظرم پیشنهاد ها را بررسی کنم. یکی دو تیم به من پیشنهاد داده اند اما هنوز قطعی نشده.

از سوی هیئت کشتی هم تا کنون تجلیلی صورت گرفته؟

بعد از مسابقات آسیایی و جهانی تجلیل نشده اما گویا قرار است یک هدیه از طرف هیئت کشتی بدهند.
اما بعد از مسابقات کشوری تربت گذاشتند با افرادی که در بزرگسالان در جام تختی مدال گرفتند، با یکدیگر تجلیل کنند و مبلغ ۱۰ میلیون به ما دادند. اما بعد از جهانی فعلاً تجلیلی نشده اما بعد از مسابقات آسیایی آقای محمدرضا مرادی یک سکه به من هدیه دادند.

وضعیت باشگاه های کرمانشاه چطور است؟ بعد از قهرمانی به باشگاه رفته ای که شرایط و اشتیاق رده های پایه را ببینی؟

من این چند روز که کمی آسیب‌ دیدگی داشتم، فقط یکی دو بار به تمرینات رفتیم و بیشتر به تایم خردسالان و نونهالان رفتم که واقعاً شلوغ شده بود. کرمانشاه در ابتدا مشکلاتی داشت که کرونا هم آمد و وضعیت بدتر شد اما خدا را شکر که الان شرایط خوب است، اما باید مربیانی باشند که این بچه ها را پرورش بدهند.

در تاریخ کشتی کرمانشاه، تنها پنج نفر در مسابقات جوانان جهان طلا گرفته اند اما بجز حسن محبی، بقیه در بزرگسالان به مدال جهانی نرسیده اند، چقدر انگیزه داری که این طلسم کهنه را بشکنی؟

خودم که انگیزه زیادی دارم اما باید حمایت‌هایی هم صورت بگیرد و پوشش هایی داده شود. باید از طرفی هوای من را هم داشته باشند چون شرایط سخت است و هزینه ها بالاست اما آن طور نیست که اصلاً نشود، اگر حمایت شویم واقعا می شود و کار غیر قابل دسترسی نیست.

الگویت در کشتی چه کسی است؟

حسن یزدانی.

الان که قهرمان جهان شده ای قطعا تفاوت های زندگی یک قهرمان حرفه ای با کشتی گیر مبتدی برایت قابل درک است. این تفاوت ها را چطور می بینی؟

کسی که بخواهد قهرمان شود، در اردوها باشد و یک زندگی حرفه‌ای داشته باشد باید از همه نظر تامین شود اما برای من چنین شرایطی فراهم نیست. یعنی باید تغذیه و بقیه شرایط فراهم باشد چون کشتی و ورزش حرفه ای هزینه‌بر است، از این نظر که تمرینات ما همیشه مداوم باشد و دیگر شرایط.
برای یک ورزشکار حرفه ای باید همه این ها فراهم باشد، از نظر تغذیه و خواب گرفته تا بحث مالی، تا ورزشکار بتواند به موفقیت برسد.

قهرمان زندگی ات چه کسی است؟

مادرم.

*پاداش فدراسیون کشتی به مدال آوران جهانی مشخص شد