بازیکن سابق سرخپوشان از رفاقتش با علیرضا دبیر و پژمان درستکار می‌گوید و در عین حال مبارزه حسن یزدانی – دیوید تیلور و کشتی رسول خادم – علیرضا دبیر را نقد می‌کند.

خانه کشتی– روز شنبه (۳۱ اردیبهشت) حضور شاگردان پژمان درستکار در استادیوم آزادی با تمرینات تیم فوتبال سایپا همزمان شد و همین منجر به خوش‌وبش سرمربی تیم ملی کشتی آزاد با حمید درخشان و اسماعیل حلالی دو بازیکن سابق پرسپولیس و مربیان فعلی فوتبال شد. به همین بهانه سراغ اسماعیل حلالی رفتیم، مردی که اطلاعاتش از کشتی نشان می‌دهد از طرفداران پروپا قرص ورزش اول کشور است، ضمن اینکه رفقای گوش‌شکسته زیادی هم دارد.

-برخورد گرمی که با اعضای تیم ملی کشتی داشتید، نشان از رفاقتی قدیمی می‌داد.

من این بچه‌ها را خیلی دوست دارم، ما داشتیم آنجا تمرین می‌کردیم که پژمان درستکار و بچه‌‎‌هایش آمدند. ما از قبل با علیرضا دبیر و پژمان درستکار رفیق بودیم. دبیر پرسپولیسی بود، همچنین غلامرضا محمدی.

-اما پژمان درستکار استقلالی بود.

بله، با او هم خیلی رفیق بودیم. از بچه‌هایی هم که امروز عضو تیم ملی هستند، حسن یزدانی را خیلی دوست دارم. هم به خاطر کشتی‌اش و هم اخلاق و معرفتش. البته من به شاگردانم یک چیز دیگر در مورد او می‌گویم که خیلی جنم دارد. ورزشکاری است که وقتی مسابقه شروع نشده، انگار ۱۰ هیچ از حریف پیش است. آدم باید اینطوری به مسابقه برود، یعنی روحیه و انگیزه‌ات طوری باشد که انگار ۶۰-۷۰ درصد راه را پیش از سوت داور رفته‌ای. حتی اگر ببازی هم این روحیه مثالزدنی است. حرف من این است که وقتی روی ورزش حرفه‌ای وقت گذاشتی، باید نترس باشی و جو بازی و مسابقه تو را نگیرد. این خصوصیت حسن یزدانی واقعا زبانزد است.

-وقتی در مسابقات جهانی اسلو توانست بالاخره دیوید تیلور را ببرد، چه حسی داشتید؟ این برد صحنه ماندگار قرن گذشته شد.

به نظر من در المپیک هم بد آورد، وگرنه تیلور را برده بود. یک لحظه غفلت کرد و حریفش هم حریص بود و توانست در ثانیه‌های آخر یزدانی را ببرد، ولی در جهانی وضعیت فرق کرد و به نظر من دیگر تیلور به گرد پایش هم نخواهد رسید.

-اینطور که صحبت می‌کنید اطلاعات خوبی از کشتی دارید. از قدیمی‌تر‌ها چه خاطرات خوشی در ذهن‌تان مانده؟

خود علیرضا دبیر چقدر خوب زیرگیری می‌کرد. زیرگیری‌های خاصش زبانزد بود. یادم می‌آید فکر کنم با پرسپولیس به کانادا رفته بودیم. تا آنجا رسیدیم و تلویزیون را روشن کردیم، کشتی رسول خادم با خادارتسف بود که سه بر صفر حریفش را برد. این خیلی حس خوبی داشت. اینکه در کشوری دیگر تا تلویزیون را روشن می‌کنی قهرمان کشورت حریفش را شکست می‌دهد. همه ما از این برد خیلی لذت بردیم.

-دبیر و خادم هر دو قهرمان المپیک شدند، هر کدام‌شان را چطور تحلیل می‌کنید؟

رسول خادم خیلی زیرک کشتی می‌گرفت و اینطور نبود که هرلحظه زیرگیری کند، به وقتش زیرگیری می‌کرد. البته آن وقت کشتی مثل امروز نبود که دو تا سه دقیقه باشد و قوانین خیلی فرق می‌کرد. هُل دادن نبود، امتیاز گرفتن سخت بود. زیرگیری یک امتیاز داشت و بارانداز باید کامل اجرا می‌شد و هر دو دست می‌چرخید، فنون ۴-۵ امتیازی در کشتی برخلاف امروز خیلی کم بود. امروز کشتی‌گیران خیلی راحت به امتیاز می‌رسند و هُل دادن هم امتیاز دارد. علیرضا دبیر مچ پای حریف را می‌گرفت و تا امتیازش نمی‌کرد و یک بارانداز نمی‎زد، پای حریف را رها نمی‌کرد. او هم کشتی‌گیر خیلی خوبی بود.