نایب قهرمان کشتی آزاد جوانان گفت: آرزوی هر ورزشکاری رسیدن به طلای المپیک است و من هم از این قاعده مستئنی نیستم.

اختصاصی خانه کشتی– حسین محمد آقایی یکی از چهره های نام آشنای کشتی ایران در سال های اخیر است؛ دارنده نقره و برنز جوانان جهان که اگر بدشانس نبود می توانست به طلای دنیا هم برسد اما امسال به نقره جهان رسید و حالا از رویای خود برای موفقیت در میادین بزرگ تر می گوید.

محمدآقایی در گفت و گوی اختصاصی با خانه کشتی درباره عملکردش در مسابقات جهانی و باخت دوباره به رقیب آمریکایی گفت:

پارسال هم کشتی را به همین کشتی گیر آمریکایی باختم و نکاتی که در ذهنم بود را نتوانستم پیاده کنم؛ آنالیزم کمی اشتباه از آب در آمد اما اختلافم با این کشتی گیر زیاد نبود و سال قبل هم ۹ بر ۷ باختم. از نظر بدنی واقعا آماده بودیم، در قهرمانی آسیا هم آماده بودیم اما چون مریض شدیم نتوانستیم خوب کشتی بگیریم، در قهرمانی جهان اما آمادگی بالایی داشتیم.

او درباره شرایط فعلی و آمادگی اش برای انتخابی درون اردویی رقابت های امیدهای جهان، گفت:

برای امیدها هم باید با عرفان الهی کشتی بگیرم و در صورت پیروزی به مصاف فیروزپور بروم؛ من باید در این مدت همان آمادگی بدنی جهانی را حفظ کنم چون در این زمان کم نمی شود بیشتر از این آماده شد. با این دو کشتی گیر زیاد تمرین کرده و کشتی گرفته ام که رقبای قابل احترامی هستند اما امیدوارم بتوانم آن ها را شکست دهم.

نایب قهرمان جوانان جهان در پاسخ به سوالی مبنی بر حضور در یکی از اوزان پر ترافیک کشتی آزاد و رقابت با مدعیان این وزن، عنوان کرد:

آرزوی هر ورزشکاری رسیدن به المپیک و کسب خوشرنگ ترین مدال آن است و من هم همینطور؛ دوست دارم سال بعد در بزرگسالان کشتی بگیرم و حریف اصلی ام در ایران یونس امامی است که جزو پرافتخارترین کشتی گیران این وزن است. این وزن یکی از سخت ترین وزن های دنیاست که ترافیک مدعیان زیادی دارد و واقعا بیش از ۹۰ درصد کشتی گیران این وزن عنوان دار جهان و آسیا هستند. امسال که یونس به جهانی می رود و امیدوارم با خوشرنگ ترین مدال برگردد، اما سال بعد که سال المپیک است امیدوارم بتوانم شانسم را امتحان کنم.

او همچنین درباره تصویر پخش شده در فضای مجازی در بازگشت او به ایران و عدم استقبال هیچ یک از مسئولان کشتی و استانی، گفت:

من به فرودگاه رسیدم فقط مربی و یکی از هم باشگاهی های عزیزم به استقبال آمده بودند و از هیچ جایی استقبالی نشد، حتی یک بنر هم در باشگاه ما نزدند. شاید وقت نداشتند یا سرشان شلوغ بود که ما را فراموش کردند؛ چون نه از طرف هیئت و نه از طرف سایر مسئولان خارج از کشتی در شهر کرج هم خبری نبود و من تنها به خانه برگشتم.

آقایی در پایان درباره مربی سازنده خود عنوان کرد:

من شش- هفت سال است نزد آقای جمشیدی تمرین می کنم که برنامه های تمرینی و کشتی ام را تحت نظر ایشان پیگیری می کنم که می خواهم هم از کادر تیم ملی کشتی آزاد جوانان و آقای کاوه، و هم از آقای جمشیدی و علیرضا رضایی تشکر کنم که همیشه از من حمایت کرده اند.