خانه کشتی– بر کسی پوشیده نیست که کشتی، ورزش اول کشور سال هاست باراصلی ورزش این مملکت را بر دوش می کشد. فرشته ای که همواره در روزهای سخت ناجی ورزش کشور و مدیران غیر ورزشی اش بوده و باز هم خواهد بود. اما هیچ وقت این ورزش اصیل و پهلوان‌ پرور و پرافتخار به اندازه شان و منزلتش از سوی بالا نشینان ورزش تحویل گرفته نشده است.

تاریخ نشان داده است کشتی ایران در میدان المپیک و مسابقات جهانی از نخستین حضورش تا به امروز همواره به عنوان قدرتی انکارناپذیر و رقیبی برجسته در دنیای کشتی مطرح بوده، حتی فراز و نشیب‌ها نیز نتوانسته خدشه ای بر اعتبار کشتی کشورمان وارد نماید. اگر هم ناکامی‌های عجیب و دور از انتظار نصیب کشتی کشورمان گردیده، مولود ندانم کاری ها و ضعف مدیریتی حاکم بر دستگاه ورزش کشورمان بوده است که نتوانسته حق کشتی را به درستی به جا آورد. لذا ربطی به اصالت و جایگاه کشتی نداشته است.

متاسفانه چه در ادوار گذشته و چه امروز بالا نشینان ورزش شعار حمایت از ورزش اول کشور را می دهند اما تجربه ثابت کرده که در عمل اینگونه نبوده و ادبیات حاکم بر روابط وزارت نشینان با فدراسیون کشتی هرگز ادبیات فاخر و دوستانه‌ای نبوده و بیشتر به ادبیات خصمانه شبیه بوده است .

اهالی کشتی در بحث مدیریتی به آن چه که می‌خواستند رسیدند و اختلافی در این خصوص ندارند. مشکل اصلی اهالی کشتی بالانشینان ورزش هستند که همواره به دنبال سهراب کشی و تضعیف سرمایه های مدیریتی و فنی کشتی هستند و به عناوین مختلف در مقابل کشتی جبهه می گیرند و در تخصیص بودجه و اعتبارات لازم به کشتی و پاداش قهرمانان به درستی عمل نمی کنند.

به نظر می رسد وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باید با بصیرت بیشتر زمینه سرمایه گذاری افزون تر در کشتی را فراهم آورد تا به طور کامل و هدفمند نیازهای آن برآورده شود تا کشتی کمتر تحت فشار قرارگیرد.

متاسفانه میلیاردها دلار پول بیت المال را خرج افتضاحات فوتبال بی حاصل می کنند و صحبت از نداری نمی کنند، به کشتی که می رسد مرغ همسایه غاز می شود و صحبت از نداری می کنند.