جردن باروز، کشتی‌گیر مطرح آمریکایی در مسابقات یاشاردوغو در وزن ۷۹ کیلوگرم به مدال طلا رسید و درباره مسابقاتش توضیحاتی داد.

اختصاصی خانه کشتی–  مسابقات کشتی آزاد جام یاشاردوغو، طی دو روز و در ده وزن برگزار شد که تیم ایران در این مسابقات ۳ طلا و یک برنز کسب کرد.

اتحادیه جهانی کشتی در گزارشی درباره این مسابقات نوشت:

مسابقات حساس جام یاشاردوغو، که از سری مسابقات رنکینگ دار اتحادیه جهانی کشتی محسوب می شود، پایانی دلچسب داشت و قطعا نمی توانست سکانس پایانی بهتری داشته باشد؛ حتی بعد از یک روز شلوغ و پر ترافیک، کشتی های زیباتر همچنان در راه بودند و به نوبت فرا رسیدند.

در این بین، ترکیه و ایران، در روز دوم که کشتی های هشت وزن برگزار شد، هرکدام دو طلا کسب کردند.

در وزن ۷۹ کیلوگرم، جردن باروز، چهار ماه پس از کسب پنجمین مدال جهانی خود در اسلو، بر روی سکو رفت تا مهر تاییدی باشد بر طول عمر و کلاس بالای کشتی او.

او پس از غلبه بر هم وطن خود در فینال گفت که هرگز نمی توانست احساس بهتری داشته باشد و خوشحال است که برای کشتی گرفتن در ۷۴ کیلوگرم وزنش را کاهش نداده.

وی در این باره گفت:

“بله، ۷۹کیلوگرم برای من، وزن راحت تری است. من قصد دارم تا ۲۰۲۴ در این وزن بمانم تا آن زمان که برای حضور در تیم المپیک آمریکا، به وزن ۷۴ کیلوگرم بیایم.

باروز در ادامه درباره حضورش در وزن ۷۹ کیلوگرم گفت:

مردم این وزن را چندان جدی نمی گیرند چون جزو اوزان المپیکی نیست. اما این موضوع و حضور در این وزن، به من در دوران حرفه‌ای ام جوانی بخشید. من الان ۳۳ ساله هستم و ۴ ماه دیگر وارد ۳۴ سالگی می شوم. اینجا من مجبور نیستم وزن زیادی کم کنم، در عوض می توانم چیزهای بیشتری بخورم و تمرین کنم که برای من سرگرم کننده تر است.

با این وصف، باروز قصد دارد در المپیک ۲۰۲۴ به وزن ۷۴ کیلوگرم برگردد؛ موفق ترین وزن ببر نیوجرسی که در آن سال ها درخشیده و می خواهد دومین طلای المپیکش بعد از ۲۰۱۲ را به گردن بیندازد.

باروز در این راستا ادامه داد:

من می خواهم (در المپیک پاریس) به یک وزن پایین تر بیایم. من نمی توانم قول بدهم که به تیم [کشتی آمریکا] می آیم، اما شما می دانید که من بهترین تلاشم را می کنم. این تلاش، نگرش و روحیه ای مانند یک جنگجو است. من تمام تلاشم را برای رسیدن به تیم انجام خواهم داد. برای من سخت خواهد بود، اما متعهد هستم.

دوران حرفه ای باروز، و شروع درخشش او از سال ۲۰۱۱ در استانبول شروع شد؛ جایی که او اولین طلای جهانی خود را به گردن آویخت. او با یادآوری این خاطرات گفت:

۱۱ سال پیش نمی دانستم که از آن مسابقات چه چیزی می خواهم و باید چه انتظاری داشته باشم. خوشبختی این بود که من جوان و ساده لوح بودم و می دانستم چه دارم. در آن وزن، دنیس سارگوش کشتی گیری بود که بر آن وزن حکومت می کرد و من تا آن زمان با او کشتی نگرفته بودم و در دور دوم، با او روبرو شدم. صادقانه بگویم، آن موقع کمی عصبی بودم. رفتن به آن تورنمنت به من اعتماد به نفس زیادی برای آینده داد، چون پس از پیروزی در آن با تجربه بسیار کمی که داشتم، به این فکر کردم که اگر واقعاً تمام وقت تمرین کنم، چه کارهایی می توانم انجام دهم. این موضوعی است که بابت آن سپاسگزار هستم و از آن تورنمنت هم الان نفرات زیادی در میدان نیستند که مسابقه بدهند و کشتی بگیرند.

باروز درباره مسابقات یاشاردوغو هم عنوان کرد:

مسابقات خوبی بود. به نظر من در طول روز و مسابقات به تدریج بهتر شدم و تورنمنت سختی بود. از سال ۲۰۱۵ تا کنون، در طول یک روز، پنج مسابقه نداده ام و نسبت به کاری که انجام داده ام حس خوبی دارم.

با این وجود، درام واقعی در نیمه نهایی رخ داد؛ جایی که باروز، مقابل علی سوادکوهی، قهرمان نوجوانان آسیا قرار گرفت. وقتی که باروز اخطار گرفت و می بایست طی ۳۰ ثانیه از رقیب خود امتیاز می گرفت. اما سوادکوهی برای یک حرکت انفرادی اقدام کرد که با اخطار داور مواجه شد و نهایتا باروز با نتیجه ۲ بر۱ پیروز شد.

جردن درباره کشتی اش با سوادکوهی گفت:

کشتی نیمه نهایی دیوانه کننده بود. من قبلاً هرگز با او کشتی نگرفته ام. او سرسخت است و مطمئن هستم که در آینده دوباره او را خواهم دید. او واقعاً عملکرد خوبی انجام داشت و به خوبی توانست سرعتم را کم کند.