تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی کشورمان با ۱۱ کشتی گیر عازم مسابقات المپیک خواهند شد، ۱۱ دلاوری که هر کدام شان می توانند در توکیو شگفتی خلق کنند.

خانه کشتی– کمتر از یک ماه دیگر مردان کشتی کشورمان در مهم‌ترین رویداد ورزشی یعنی المپیک به میدان خواهند رفت و برابر حریفان ریز و درشت و آماده خود قرار خواهند گرفت. البته شرایط المپیک امسال با توجه به شیوع ویروس کرونا با المپیک های قبلی متفاوت است، چرا که این مسابقات در سالن خالی از تماشاگر برگزار خواهد شد که بی تردید موجب کاسته شدن جذابیت این مسابقات خواهد شد.

در ۱۸ دوره گذشته مردان کشتی آزاد کشورمان ۳۵ مدال کسب کردند که شامل ۶ مدال طلا، ۱۳ مدال نقره و ۱۷ مدال برنز بوده است. به نظر می رسد آمار مدال های کسب شده خصوصا مدال طلا برای کشتی آزاد کشورمان که از قطب های اصلی کشتی جهان بشمار می‌رود چندان آمار قابل قبولی نیست. حال باید دید در المپیک پیش رو، آزادکاران کشورمان چند مدال صید خواهند کرد و آیا از مرز شش مدال طلا عبور خواهند کرد یا خیر.

کشتی فرنگی تنها در چهار المپیک ۱۹۶۰، ۱۹۷۲، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶ حضور داشته که حاصل آن هفت مدال بوده است. پر افتخار ترین المپیک، المپیک ۲۰۱۲ لندن بود، جایی که توسط حمید سوریان، امید نوروزی و قاسم رضایی سه مدال طلا بدست آمد. در واقع فرنگی‌کاران نیمی از مدال‌های طلای کشتی آزاد را که در ۱۸ دوره المپیک به دست آمده است، در یک المپیک صید کردند. حالا کشتی فرنگی با محمد بنا از سایه در آمده و در جهان صاحب قدرت و اعتبار شده است. کشتی فرنگی حالا پابه‌پای کشتی آزاد چه بسا بالاتر می تواند در المپیک توکیو خاطره ساز شود و بار دیگر خاطره ۳ طلای المپیک ۲۰۱۲ لندن را تکرار کند. زیرا در این المپیک دست کشتی خالی نیست. نیمی از کشتی گیران المپیکی شایسته کسب مدال در المپیک هستند. تک ستاره هایی که بی شک می توانند خالق شگفتی باشند و حق کشتی ایران را از المپیک بگیرند و سایه ناکامی را با حمایت و مدیریت صحیح بالانشینان ورزش از سر خود دور کنند و افتخاری دیگر برای کشورشان کسب کنند.

در این میان  هنر مربیان کارآمد تیم‌های ملی کشتی اعزامی به المپیک فارغ از رسیدن به المپیک و تر و خشک کردن بسیار حائز اهمیت است. این وظیفه آن ها است که عملکرد  کشتی گیران اعزامی را که بیشترشان برای اولین بار میدان المپیک را تجربه می کنند، در مسابقات مختلفی که به میدان رفتند و نیز رقیبان آن ها را آنالیز کرده باشند و نسخه ای کاربردی برای مرتفع نمودن گره های فنی آن ها بپیچند که در میدان المپیک‌ برابر حریفان سر سخت کارساز باشد. 

البته اختلاف نظرها و نقدهایی در خصوص نوع انتخاب ملی پوشان وجود داشته که تنها مربوط به فدراسیون علیرضا دبیر نمی شود و نخواهد شد، چرا که طی ۷۰ سال گذشته اختلاف نظرها در مورد انتخاب ملی‌پوشان جهت شرکت در مسابقات مهمی چون جهانی و المپیک وجود داشته و خواهد داشت که نباید دیگر به آن دامن زد و فضای کشتی را در این روزهای حساس به حاشیه کشاند.

کشتی ایران کمتر از یک ماه فرصت دارد تا از تیمی غیرمتمرکز به تیمی هماهنگ، آماده، با انگیزه، جنگنده و قدرتمند تبدیل شود که بی شک مستلزم روزهای بی دغدغه و بی حاشیه بدون جنگ های پنهان و آشکار و به دور از ادبیات خصمانه باشد تا ماه ها تلاش و کوشش در اردوها و تمرینات آماده سازی به ثمر بنشیند و کشتی ایران به جایگاه واقعی خود برسد. البته برای رسیدن به این جایگاه توجه و حمایت کمیته ملی المپیک و بالانشینان ورزش و حتی فدراسیون کشتی را نمی توان نادیده گرفت که باید در کنار مدال آورترین فدراسیون کشور با تخصیص بودجه مضاعف قرار داشته باشند تا مردان المپیکی دغدغه ای در مسیر آماده‌سازی به المپیک نداشته باشند و با آرامش وارد میدان المپیک شوند. البته عمل به وعده های داده شده به قهرمانان و مربیان در صورت موفقیت در المپیک از جمله همین حمایت ها است که باید از سوی کمیته ملی المپیک محقق گردد.