هیچ کس نمی دانست متهم ردیف یک که ابتدا حسن یزدانی را به آغوش کشید، چه کسی است؟ تا روی تشک آمدن نفر دوم و سوم هم، همه چیز عادی جلوه می کرد، تا اینکه…

اختصاصی خانه کشتی– نفر چهارم که از روی سکوها خود را به کاسه ورزشگاه رساند، شستم خبردار شد که حرکتی عظیم و غیر ارادی در حال شکل گیری است که بعد از آن دیگر هیچ چیز طبیعی نخواهد بود. همان وقت پیش خود گفتم «دارد از آن لحظه های تاریخی و تکرارنشدنی رقم می خورد.»

بیشتر بخوانید:

• رازامبک جمالوف: دیدن کشتی های المپیک برایم دردناک بود؛ تمرین در خون ماست

آری، خیل هواداران که از دیواره سالن ۱۲ هزار نفری آزادی، آویزان شده و یکی پس از دیگری به سمت تشک مسابقات حمله ور شدند، تصویری آخرالزمانی – که بیشتر در فیلم های هالیوودی دیده بودیم- را ترسیم کردند.

چه شکوهی! پیش خود می گفتم «از این اتفاق ها در تاریخ ورزش ایران فقط و فقط برای آقا تختی افتاده است» برای همین به دور و اطرافیانم رو کرده و گفتم «از آن صحنه های تکرارنشدنی است که می توانید برای نوه و نتیجه خود تعریف کنید و بگوید من آنجا بودم و از نزدیک دیدم که مردم چگونه چون مور و ملخ از دیوارهای چند متری ورزشگاه پایین آمده و به سمت پهلوان خود حرکت کرده و او را به آغوش کشیده و روی دست گرفتند.»

کنار تشک مسابقه و در چند متری یزدانی بودم. حسی دوگانه مرا دربر گرفت. از دیدن این تصویر مهیج که شاید دیگر اتفاق نیفتد در پوست خود نمی گنجیدم و در عین حال ترسی عمیق مرا در بر گرفته بود که نکند اتفاقی برای قهرمان بیفتد؟! بیایید جنبه زیباشناختی ماجرا را مورد بررسی قرار دهیم و منفی ها را دور بریزیم. می دانم در آن شور کور، در آن احساسات فوران کرده، در آن لحظات بی منطقی – که عقل فرمانده نیست، بلکه قلب است که دستور می دهد – می توانست هر اتفاقی برای پهلوان یزدانی بی افتد.

یکی دشمنی کند، یا نه، اصلا یک لحظه قبل از اینکه روی دستان انبوه جمعیت قرار گرفته و چون «سلیمان» بر تخت شانه های هواداران ریز و درستش جلوس کند، بر اثر کش و قوس های آن جمعیت شیفته که هرکدام یک جای قهرمان نامی ملت را گرفته و به جهات مختلف می کشیدند، پای چپش پیچ خورده و به زمین می افتاد و آسیبی جدی می دید و قهرمانی های آینده همگی به سه نقطه می رفت اما نه، آن که به پای مردم افتاد و خود را خاک ملت کرد، زمین نمی خورد که مردم یک صدا برایش قالیچه می شوند تا به لطف دستان پر توان ملت، پرواز کند به هر کجا که خواست! کدام رشته را سراغ دارید که در آن از این دست اتفاقات بیفتد؟

تردیدی نیست که کشتی ریشه در تاریخ و فرهنگ این مملکت دارد. روز یکشنبه به دور از حواشی این کشتی بود که پیروز شد. او این روزها، وارث رستم است، فرزند خلف تختی است؛ او حسن یزدانی زمان ماست. قدرش را بدانیم، چرا که از اندک دلخوش های ما در این روزهاست.